关于悲秋的诗词(54首)
-
有美一人兮,临清秋而太息。
伤天形之缺然兮,与有足者同堂而并席。
傥尝获罪於天兮,使而至於斯极。
夫阴凝而阳化兮,冲气饪而为和。 -
白杨夹道起秋声,要使征人恨不平。
自笑一生成底事,元常笔秃却谈兵。 -
庭臯一叶夜来秋,拍塞乾坤爽气浮。
有客放船芳草渡,何人吹笛夕阳楼。
鲈鱼莼菜季鹰兴,鸿雁芦花宋玉愁。
碧水映天天映水,淡云如幕月如钩。 -
秋色遽如许,客心徒自惊。
盈盈露花泣,策策风树鸣。
别影讵可吊,强怀不能平。
轩车几时还,恻怆难为情。 -
沄沄西江水,送我沙边舟。
当时送行客,勉我无久留。
晤言宛如昨,庭叶忽再秋。
人生寸心违,何以消吾忧。 -
秋风来庭际,奄忽老蓐收。
夜寒耿无寐,起坐焚膏油。
孤灯照我影,对坐自倡酬。
偈参意未竟,参横转西楼。 -
秋风来高楼,楼上栋云飞。
登楼杳西望,阴阻天云垂。
天阔渺无极,游子去不归。
不归在何许,意采南山芝。 -
秋风业户牖,出户天地宽。
俯仰何跼蹐,天地犹盘盘。
况复中间人。
机险一黄间。
毋怀千岁忧,且尽百年欢。 -
秋风来万壑,蜴晰吐冰雹。
雷吼弹丸飞,四海沍阴浊。
谁能弯天弧,与我一矢落。
奈何山岳移,回头已非昨。 -
秋风来岩谷,万竅生寂虚。
畏隹忽怒号,披拂其谁居。
天地等一马,逝者无停车。
君看郭外冢,荒丘无人锄。 -
秋负来江皋,槌鼓谁载酒。
徒羡谪仙人,百篇醉一斗。
将军告身在,尚可易醇酎。
万事休皱眉,一笑且开口。 -
秋风来天河,天河浅且清。
天孙抚机杼,终日织不成。
自从夫君去,听尽金鸡鸣。
妾身倘未死,妾心百炼精。 -
秋风来大地,万里成丘墟。
床头何所有,惟有一卷书。
曳综朗长诵,环堵乐有余。
自笑饭颗山,少陵真腐儒。 -
秋风来太虚,逍遥浮大庭。
吾身与大地,等如水上萍。
弄丸閒往来,意行还微吟。
吟尽无人听,惟遗空外音。 -
形骸枯槁病侵陵,少睡长饥一老僧。
霜夜羁愁更无赖,莫收书策且留灯。 -
萧萧衰鬓点新霜,人静房栊易断肠。
等是闭门愁里过,任教风雨坏重阳。 -
小雨帘栊惨淡天,醉中偏藉乱书眠。
梦回有恨无人会,枕伴橙香似昔年。 -
图书绕屋未为贫,想见长吟日闭门。
西社诸公久寥落,不知招得几人魂。 -
幸有平生古战场,不妨高卧到羲皇。
一朝冀北空凡马,须信骅骝道路长。 -
支离病骨怯初寒,眠底清愁更万端。
勉和新诗寄鸿雁,江城夜月觅君看。