关于官花的诗词(53首)
-
庭际安榴树,花稀更可怜。
青旌拥绛节,伴随作神仙。
迟日耿不暮,微阴眩弥鲜。
一樽兼百虑,心赏竟悠然。 -
岁晚相逢古帝乡,长松百尺傲冰霜。
青鞋踏遍江南岸,更赋名花似漫郎。 -
传道诗仙折简来,破卷雪屋为君开。
要将好句夸张籍,故放歌谣吏部才。 -
天女来参彼上人,逆知君动雨花心。
故令六出缤纷下,免使荒台更重临。 -
冬温行色好,江上菊花黄。
乡味莼羹美,皇思诰墨香。
招延从北海,吟咏继东阳。
别后如相忆,时应问草堂。 -
江国芙蕖夏最繁,临堤每见尚盘桓。
清淮况是稀疏有,江萼争教取次看。
晓艳不随生意绝,孤根宁减旧时安。
主人知我江乡客,弗忍池边独自观。 -
路出南州向北来,吴山梅冷粤山开。
阳和次第随程到,一月吹香管客回。 -
老於俗嗜酸咸,枯木无心倚碧岩。
花事因循浑漫与,吟边荒落发曾芟。
似闻公馆小轩辟,遥揖灵峰万石渐。
竹素堆床官事省,燕梁日永语呢喃。 -
西洛风流压众久,十分国艳与天香。
护持翠幕千窠锦,羞澁于铜两鬓霜。
不怕眼花疑保福,且将色相问空王。
书窗不要笙歌群众观点,茗碗相如味更长。 -
天机地轴随时转,万物生生就裁剪。
庭前一种可人花,独殿春深交夏浅。
团团自是浑沌胎,皎皎不事儿女婉。
照见胸中本色正,洗尽世上芳容靦。 -
红芳销歇后,天质最分明。
剪衬青云薄,团成白雪轻。
官途荣进取,时样妄推评。
本色相看处,幽窗不世情。 -
烟雨寒塘外,萧条广隰中。
花逢秋至盛,人爱水边红。
碎缬排霜叶,纤蕤拂露丛。
尊罍不见赏,留得伴溪翁。 -
莲疏菊未破,野艳独敷荣。
濯水红缨细,铺园步障平。
露寒偏发色,风劲不摧茎。
采掇聊供饵,丹房助气清。