关于外家的诗词(30首)
-
自古受命帝王及继体守文之君,非独内德茂也,盖亦有外戚之助焉。
夏之兴也以涂山,而桀之放也以末喜。
殷之兴也以有娀,纣之杀也嬖妲己。
周之兴也以姜原及大任,而幽王之禽也淫于褒姒。 -
海外无寒花发早。
一枝不忍簪风帽。
归插净瓶花转好。
维摩老。
年来却被花枝恼。
忽忆故乡花满道。
狂歌痛饮俱年少。
桃坞花开如野烧,都醉倒。
花深往往眠芳草。 -
云外宾鸿声渐杳。
羁人听罢如尝蓼。
我对清尊时复倒。
风露早。
黄鸡果是能催晓。
莲褪残红凉乍到。
水天一色供游眺。
短笛悲秋知音少。
吹别调。
新翻商意渔家傲。 -
云外宾鸿声渐杳。
羁人听罢如尝蓼。
我对清尊时复倒。
风露早。
黄鸡果是能催晓。
莲褪残红凉乍到。
水天一色供游眺。
短笛悲秋知音少。
吹别调。
新翻商意渔家傲。 -
露珠濯濯晓光新,红粉初施彩色匀。
憔悴自怜非宋玉,东家何事亦窥臣。 -
云外青山是我家。
两年城里作生涯。
杜陵赏月延秋桂,彭泽无钱对菊花。
初度日,感年华。
三杯浊酒一瓯茶。
尊前儿女休相笑,更有人穷似汝爷。 -
古树暗朱门,空阶篆藓痕。
昔容万间屋,今止数家村。
泉少池因废,田荒廪尚存。
遗书零落尽,身愧史迁孙。 -
住灵台清净观。
公四假须温暖。
日便教携□观。
窑畔。
和米面琼浆按。
灶为炉频锻练。
烧铅汞长煎*。
动饥肠白气满。
中看。
前一点真堪玩。 -
莫轻数尺黄泥壤,埋却斯人后更无。
山上自难生毒草,树间长见聚慈乌。
樵耕可免凭乡谷,洒埽能来是学徒。
后有宣尼须痛惜,待将墓额写呜呼。 -
散步逐芳草,小酌慰残花。
土锉野人居,茜裙蚕妇家。
汲流润水浑,挽树花桃斜。
园童贡新蔬,复邀啜杯茶。
我兴偶然尽,汝意良可嘉。