关于人情的诗词(67首)
-
飞花自有牵情处,不向枝边坠。
随风飘荡已堪愁,更伴东流流水、过秦楼。
楼中翠黛含春怨,闲倚阑干见。
远弹双泪惜香红,暗恨玉颜光景、与花同。 -
种花人自蕊宫来,牵衣问小梅。
今年芳意何似,应向旧枝开。
凭寄语,谢瑶台,客无才。
粉香传信,玉盏开筵,莫待春回。 -
万人如海一身藏。
随例大家忙。
东华软红尘土,俗损谢三郎。
兰若寺,玉溪庄。
两茅堂。
鸡豚乡社鹅鸭,比邻好个嵩阳。 -
以索寒梅之笑乱离避世无方略。
何处可寻幽,须期约。
桃源只在人间,争得身轻跨寥鹤。
空忆旧欢游,成今昨。 -
以索寒梅之笑乱离避世无方略。
何处可寻幽,须期约。
桃源只在人间,争得身轻跨寥鹤。
空忆旧欢游,成今昨。 -
古今多少利名人。
弃命斗争功。
英豪尽归何处,都总落沉空。
争如我,洞庭中。
遣家童。
金觥轻泛,醉卧当轩,一枕清风。 -
柏子烟销懒坐禅,白云半榻伴高眠。
分明记得庄周蝶,飞向梅花雪涧边。