关于举人的诗词(95首)
-
神夫化黄熊,神母化白石。
婴儿剖还父,涕泣何暇恤。
尔来三千岁,往事谁复识。
惟有少姨存,相望居二室。 -
重重山前峰,上上终非顶。
行登众岭彻,始得山门迥。
高风惨多寒,落日侧先暝。
却视向所经,眇如在深井。 -
秋后风光雨后山,满城流水碧潺潺。
烟云好处无多子,及取昏鸦未到间。
洛邑従来天地中,嵩高苍翠北邙红。
风流耆旧消磨尽,只有青山对病翁。 -
秋後风光雨後山,满城流水碧潺潺。
烟云好处无多子,及取昏鸦未到间。 -
洛邑从来天地中,嵩高苍翠北邙红。
风流耆旧消磨尽,只有青山对病翁。 -
白汗翻浆午景前,雨余风物便萧然。
应倾半熟鹅黄酒,照见新晴水碧天。 -
疾雷破屋雨翻河,一扫清风未觉多。
应似画师吴道子,高堂巨壁写降魔。 -
客路三年不见山,上楼相对梦魂间。
明朝却踏红尘去,羞向清伊照病颜。 -
揭阳多士天下都,声名籍籍南海隅。
往往能骑龙马驹,唾手可捋於菟须。
大食刀听赤瓠壶,绿沈弓迸金仆姑。
太阿何止敌万夫,四海可归舆地图。 -
身世相忘久自知,此行闲看古黄腄。
自非北海孔文举,谁识东莱太史慈。
落笔已吞云梦客,抱琴欲访水仙师。
莫嫌五日匆匆守,归去先传乐职诗。 -
破题得李程赋,结语取钱起诗。
遂令眊矂举子,不满冬烘主司。 -
垣中不减台端峻,池上来従柱下严。
同直旧曾连月久,暂来还喜二公兼。
〈仆顷与孙莘老同在谏垣,与彭器资同在西掖。
〉直言已许侵弹奏,新告行闻振滞淹。 -
革去颓风靳选抡,翕然公论一时伸。
棘围共试三千士,海郡联飞二十人。
竞说马群空冀野,好看鲲化上云津。
从来自有湖平谶,由此公卿稳致身。 -
早岁同科止六人,中年零落半埃尘。
却将旧学收新进,几误今生是後身。
肮脏别都遗老骥,沉埋秘府愧潜鳞。
怜君尚胜刘蕡在,白首诸侯呼上宾。 -
登科岁云徂,旧学日将落。
外遭饥寒侵,内苦忧患铄。
传家足坟史,遗说本精约。
群言久纷荡,开卷每惊矍。 -
捧檄自来南,金门喜缀骖。
一时惊得五,四季早魁三。
摛藻皆人杰,吹午只自惭。
功名期不朽,溪水碧于蓝。 -
蔼蔼观光士,来同鹄鹭群。
鞠躬遗像在,稽首雅歌闻。
度曲飘清汉,馀音遏晓云。
两楹凄已合,九仞杳难分。
断续同清吹,洪纤入紫氛。
长言听已罢,千载仰斯文。 -
礼圣来群彦,观光在此时。
闻歌音乍远,合乐和还迟。
调朗能谐竹,声微又契丝。
轻泠流簨簴,缭绕动缨緌.
九变将随节,三终必尽仪。
国风由是正,王化自雍熙。 -
厚于铁围山上铁,薄似双成仙体缬。
蜀机凤雏动蹩躠,珊瑚枝枝撑著月。
王恺家中藏难掘,颜回饥僝愁天雪。
古松直笔雷不折,雪衣女啄蟠桃缺。
珮入龙宫步迟迟,绣帘银殿何参差,即不知骊龙失珠知不知。 -
王凝裴瓚。
舍弟安潜。
朝中无呼字,知闻厅里,绝脱靴宾客。