关于橘子的诗词(16首)
-
独立寒秋,湘江北去,橘子洲头。
看万山红遍,层林尽染;漫江碧透,百舸争流。
鹰击长空,鱼翔浅底,万类霜天竞自由。
怅寥廓,问苍茫大地,谁主沉浮? -
菊暗荷枯一夜霜。
新苞绿叶照林光。
竹篱茅舍出青黄。
香雾噀人惊半破,清泉流齿怯初尝。
吴姬三日手犹香。 -
柳湖松岛莲花寺,晚动归桡出道场。
卢橘子低山雨重,栟榈叶战水风凉。
烟波澹荡摇空碧,楼殿参差倚夕阳。
到岸请君回首望,蓬莱宫在海中央。 -
个个和枝叶捧鲜,彩凝犹带洞庭烟。
不为韩嫣金丸重,直是周王玉果圆。
剖似日魂初破后,弄如星髓未销前。
知君多病仍中圣,尽送寒苞向枕边。 -
万事信苍苍,机心久已忘。
无端来出守,不是厌为郎。
雨滴芭蕉赤,霜催橘子黄。
逢君开口笑,何处有他乡。 -
乱蝉何事,冒暑吟如诉。
断续声中为谁苦。
阵云行碧落,舒卷光阴,秋意爽,俄作晴空骤雨。
明珠无限数。 -
孤棹溯霜月,还过阖闾城。
系船杨柳桥畔,吹袖晚寒轻。
百尺层台重上,万事红尘一梦,回首几周星。
风调信衰减,亲旧总凋零。 -
雪梅风柳,弄金匀粉,峭寒犹浅。
又还近、三五银蟾满。
渐玉漏、声初短。
尊前重约年时伴。
拣灯词先按。
便直饶、心似蛾儿撩乱。
也有春风管。 -
圆似珠,色如丹。
傥能擘破同分吃,争不惭愧洞庭山。 -
万事信苍苍,机心久已忘。
无端来出守,不是厌为郎。
雨滴芭蕉赤,霜催橘子黄。
逢君开口笑,何处有他乡。 -
猫头争立玉,黄雀剩披绵。
橘子生犹绿,江南十月天。 -
东海之东,去国十万里,其洲名沧洲。
地方五百里,上有琼涛玉浪,出没九岫如罗浮。
风光长如二三月,琪花玉树不识人间秋。
人鸟戏天鹿,昆吾鸣天球。 -
东海之东去国十万里,其洲名沧洲。
地方五百里,上有琼涛玉浪出没九岫如罗浮。
风光长如二三月,琪花玉树不识人间秋。
人鸟戏天鹿,昆吾鸣天球。 -
万事信苍苍,机心久无忘。
无端来出守,不是厌为郎。
雨滴芭蕉赤,霜催橘子黄。
逢君开口笑,何处有他乡。 -
圆如珠,赤如丹,倘能擘破分喫了,争不惭愧洞庭山。
-
秋风锦水乐无涯,独上亭轩四望嘉。
橘子满林金作块,芦梢拂岸雪飞花。
酒旗高挂芙蓉港,渔棹斜趋菡萏家。
描入画图收取去,故人相对饮流霞。