关于唱和的诗词(213首)
-
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
鸡鸣紫陌曙光寒,莺啭皇州春色阑。
金阙晓钟开万户,玉阶仙仗拥千官。
花迎剑珮星初落,柳拂旌旗露未干。
独有凤凰池上客,阳春一曲和皆难。 -
楼上残灯伴晓霜,独眠人起合欢床。
相思一夜情多少,地角天涯未是长。
——张仲素
满床明月满帘霜,被冷灯残拂卧床。 -
昔我去草堂,蛮夷塞成都。
今我归草堂,成都适无虞。
请陈初乱时,反复乃须臾。
大将赴朝廷,群小起异图。 -
高文会隋季,提剑徇天意。
扶持万代人,步骤三皇地。
圣云继之神,神仍用文治。
德泽酌生灵,沉酣薰骨髓。 -
独寻春色上高台,三月皇州驾未回。
几处松筠烧后死,谁家桃李乱中开。
奸邪用法原非法,唱和求才不是才。
自古浮云蔽白日,洗天风雨几时来。 -
早遇圣明朝,雁行登九霄。
文轻傅武仲,酒逼盖宽饶。
舍矢同瞻鹄,当筵共赛枭。
琢磨三益重,唱和五音调。 -
碧云佳句久传芳,曾向成都住草堂。
振锡常过长者宅,披衣犹带令公香。
一时风景添诗思,八部人天入道场。
若许相期同结社,吾家本自有柴桑。 -
晚望秋高夜,微明欲曙河。
桥成鹊已去,机罢女应过。
月上殊开练,云行类动波。
寻源不可到,耿耿复如何。 -
帆腹饱天际,树发渺云头。
翠光千顷,为谁来去为谁留。
疑是吴宫西子,淡扫修眉一抹,妆罢玉奁秋。
中流送行客,却立望层楼。 -
帆腹饱天际,树发渺云头。
翠光千顷,为谁来去为谁留。
疑是吴宫西子,淡扫修眉一抹,妆罢玉奁秋。
中流送行客,却立望层楼。 -
菊团封绿,莲萼凋红,萧然独见芳姿。
短墙高榭,疏筠怪石偏宜。
香遍秋风到处,微雨过、清露零时。
花阴下,称笺毫唱和,杖屦追随。 -
台上风光浓欲滴,傍阑芳桂阴成。
乱山相对长官青。
琢诗能句好,举酒见心倾。
团扇不应秋后弃,几年仁惠风行。
渭城柳色若为情。
一尊松竹底,三唱和秋声。 -
流泉宛转双开窦。
带染轻纱皱。
何人暗得金船酒。
拥罗绮前后。 -
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
敢谓神仙手,多怀老比丘。
编联来鹿野,酬唱在龙楼。
洛浦精灵慑,邙山鬼魅愁。
二南风雅道,从此化东周。 -
望苑招延后,禅扉访道馀。
祗言俟文雅,何意及庸虚。
率性多非学,缘情偶自书。
清风闻寺响,白日见心初。 -
许厕高斋唱,涓泉定不如。
可怜谯记室,流水满禅居。 -
日晚宜春暮,风软上林朝。
对酒近初节,开楼荡夜谣。
石桥通小涧,竹路上青霄。
持底谁见许,长愁成细腰。 -
良宵丝竹偶成欢,中有佳人俯翠鬟。
白雪飘飖传乐府,阮郎憔悴在人间。
清风朗月长相忆,佩蕙纫兰早晚还。
深夜酒空筵欲散,向隅惆怅鬓堪斑。