关于自白的诗词(73首)
-
万里重山绕福州,南横一道见溪流。
天边飞鸟东西没,尘里行人早晚休。
晓日青山当大海,连云古堑对高楼。
那堪望断他乡目,只此萧条自白头。 -
梅真从羽化,万古是须臾。
此地名空在,西山云亦孤。
井痕平野水,坛级上春芜。
纵有双飞鹤,年多松已枯。 -
梅真从羽化,万古是须臾。
此地名空在,西山云亦孤。
井痕平野水,坛级上春芜。
纵有双飞鹤,年多松已枯。 -
登原过水访相如,竹坞莎庭似故居。
空塞山当清昼晚,古槐人继绿阴馀。
休弹瑟韵伤离思,已有蝉声报夏初。
醉唱劳歌翻自叹,钓船渔浦梦难疏。 -
久客心易足,主人有馀力。
如何昨宵梦,到晓家山色。
南音入谁耳,曲尽头自白。 -
南溪抱瓮客,失意自怀羞。
晚路谁携手,残春自白头。 -
南溪抱瓮客,失意自怀羞。
晚路谁携手,残春自白头。 -
骤雨清秋夜,金波耿玉绳。
天河元自白,江浦向来澄。
映物连珠断,缘空一镜升。
馀光隐更漏,况乃露华凝。 -
惠好交情重,辛勤世事多。
荆南久为别,蓟北远来过。
寄目云中鸟,留欢酒上歌。
影移春复间,迟暮两如何。 -
朝升照日槛,夕次下乌台。
风竿一眇邈,月树几裴回。
翼向高标敛,声随下调哀。
怀燕首自白,非是为年催。 -
性根本自白环宫,分得天边一种红。
比似将花供金粟,何如乞米送卢仝。 -
天造西来阴,山迥北固形。
断岸缠赤日,孤柱擘苍溟。
此地何能限,长江有或灵。
然尿夜照浪,饮马晓吞星。 -
世途含万象,稽古便知今。
大树垂清影,如花耀碧岑。
虚劳空自白,德行胜黄金。
有过而能改,无为积善深。 -
密片打窗窗自白,老翁寒坐正清吟。
忽闻压折墙头竹,却想山中积处深。 -
法象森罗万,全归一寸庵。
有佛平生碍,无禅底处参。
乌玄元自白,荼苦本来甘。
前日南游话,看君作麽谈。 -
天逾铁勒偏无夜,地到扶桑更有人。
民首自黔心自白,诗书万古不忧秦。 -
微月破幽树,草露生夕凉。
夏木纷已成,时禽暮归翔。
閒花自白红,无人领幽芳。
晚沐岸轻帻,披衣暂倘佯。 -
白鸥盟在且归休,吾道非邪自白鸥。
识字不供余子笑,能持赢得一生愁。
寒花已共岁年晚,薄酒难禁烟雨秋。
郭索解围功独隽,中书君拟内黄侯。 -
举家出三峡,去乡二千里。
卜筑罄囊资,苟全留白水。
诛茅炊赤稻,{左禾右夷}稗日嵌齿。
芥根主鼎实。 -
交友凋零似晓星,生涯依旧短长亭。
前身房琯仍名永,今代苏耽不姓丁。
儿女成行头自白,湖山相对眼终青。
还乡曲调如何唱,枯树无言最可听。