关于知己的诗词(749首)
-
荻花芦叶满溪流,一簇笙歌在水楼。
金管曲长人尽醉,玉簪恩重独生愁。
女萝力弱难逢地,桐树心孤易感秋。
莫怪当欢却惆怅,全家欲上五湖舟。 -
帝都名利场,鸡鸣无安居。
独有懒慢者,日高头未梳。
工拙性不同,进退迹遂殊。
幸逢太平代,天子好文儒。 -
客从昆仑来,遗我双玉璞。
云是古之得道者西王母食之馀,食之可以凌太虚。
受之颇谓绝今昔,求识江淮人犹乎比石。 -
天上胡星孛,人间反气横。
风尘生汗马,河洛纵长鲸。
本谓才非据,谁知祸已萌。
食参将可待,诛错辄为名。 -
渭水收暮雨,处处多新泽。
宫苑傍山明,云林带天碧。
君子耸高驾,英声邈今昔。
锵佩出中台,彯缨入仙掖。 -
忝职畿甸淹,滥陪时俊后。
才轻策疲劣,势薄常驱走。
牵役劳风尘,秉心在岩薮。
宗贤开别业,形胜代希偶。 -
蓬转俱行役,瓜时独未还。
魂迷金阙路,望断玉门关。
献凯多惭霍,论封几谢班。
风尘催白首,岁月损红颜。
落雁低秋塞,惊凫起暝湾。
胡霜如剑锷,汉月似刀环。
别后边庭树,相思几度攀。 -
仲春辞国门,畏途横万里。
越淮乘楚嶂,造江泛吴汜。
严程无休隙,日夜涉风水。
昔闻垂堂言,将诫千金子。 -
卿家本六郡,年长入三秦。
白璧酬知己,黄金谢主人。
剑锋生赤电,马足起红尘。
日暮歌钟发,喧喧动四邻。 -
韩魏多奇节,倜傥遗名利。
共矜然诺心,各负纵横志。
结友一言重,相思千里至。
绿沈明月弦,金络浮云辔。 -
伊洛清波,嵩山秀色,共与皇家为瑞。
挺生异质,亲逢盛旦,簪缨旧传家世,雁炉烟里,罩一段、照人清气。
烂金章、映紫绶,自是真官标致。
把朝廷缙绅屈指。 -
我爱君家似洞庭,冲湾泼岸夜波声。
蟾蜍影里清吟苦,舴艋舟中白发生。
常共酒杯为伴侣,复闻纱帽见公卿。
莫言举世无知己,自有孤云识此情。 -
谁遣西来负岳云,自由归去竟何因。
山龛薜荔应残雪,江寺玫瑰又度春。
早岁便师无学士,临年却作有为人。 -
茫茫九陌无知己,暮去朝来典绣衣。
宝匣镜昏蝉鬓乱,博山炉暖麝烟微。
多情公子春留句,少思文君昼掩扉。
莫惜羊车频列载,柳丝梅绽正芳菲。 -
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
韦蒙屈指许非才,三载长安共酒杯。
欲别未攀杨柳赠,相留拟待牡丹开。
寒随御水波光散,暖逐衡阳雁影来。
他日因书问衰飒,东溪须访子陵台。 -
避地淹留已自悲,况逢寒食欲沾衣。
浓春孤馆人愁坐,斜日空园花乱飞。
路远渐忧知己少,时危又与赏心违。
一名所系无穷事,争敢当年便息机。 -
流水歌声共不回,去年天气旧亭台。
梁尘寂寞燕归去,黄蜀葵花一朵开。 -
篱畔霜前偶得存,苦教迟晚避兰荪。
能销造化几多力,不受阳和一点恩。
生处岂容依玉砌,要时还许上金樽。
陶公没后无知己,露滴幽丛见泪痕。 -
见说金台客,相逢只论诗。
坐来残暑退,吟许野僧知。
自喜幽栖僻,唯惭道义亏。
身闲偏好古,句冷不求奇。
晦迹全无累,安贫自得宜。
同人终念我,莲社有归期。