关于暮春的诗词(615首)
-
惆怅残花怨暮春,孤鸾舞镜倍伤神。
清词好个干人事,疑是文姬第二身。 -
三千虽衣水犀珠,半夜夫差国暗屠。
犹有八人皆二八,独教西子占亡吴。
一宫花渚漾涟漪,俀堕鸦鬟出茧眉。
可料座中歌舞袖,便将残节拂降旗。 -
终日劳车马,江边款行扉。
残花春浪阔,小酒故人稀。
戍鼓客帆远,津云夕照微。
何由兄与弟,俱及暮春归。 -
洛阳堰上新晴日,长夏门前欲暮春。
遇酒即沽逢树歇,七年此地作闲人。 -
洛阳陌上少交亲,履道城边欲暮春。
崔在吴兴元在越,出门骑马觅何人。 -
百里音书何太迟,暮秋把得暮春诗。
柳条绿日君相忆,梨叶红时我始知。
莫叹学官贫冷落,犹胜村客病支离。
形容意绪遥看取,不似华阳观里时。 -
钟陵暮春月,飞观延群英。
晨霞耀中轩,满席罗金琼。
持杯凝远睇,触物结幽情。
树色参差绿,湖光潋滟明。
礼卑瞻绛帐,恩浃厕华缨。
徒记山阴兴,祓禊乃为荣。 -
水流绝涧终日,草长深山暮春。
犬吠鸡鸣几处,条桑种杏何人。 -
禄山作逆降天诛,更有思明亦已无。
汹汹人寰犹不定,时时斗战欲何须。
社稷苍生计必安,蛮夷杂种错相干。
周宣汉武今王是,孝子忠臣后代看。 -
暮春别乡树,晚景低津楼。
伯夷在首阳,欲往无轻舟。
遂登关城望,下见洪河流。
自从巨灵开,流血千万秋。
行行潘生赋,赫赫曹公谋。
川上多往事,凄凉满空洲。 -
泊舟伊川右,正见野人归。
日暮春山绿,我心清且微。
岩声风雨度,水气云霞飞。
复有金门客,来参萝薜衣。 -
暮春嘉月,上巳芳辰。
群公禊饮,于洛之滨。
奕奕车骑,粲粲都人。
连帷竞野,袨服缛津。
青郊树密,翠渚萍新。
今我不乐,含意□申。 -
暮春还旧岭,徙倚玩年华。
芳草无行径,空山正落花。
垂藤扫幽石,卧柳碍浮槎。
鸟散茅檐静,云披涧户斜。
依然此泉路,犹是昔烟霞。 -
昔闻退之与东野,相与结交贱微时。
孟不改贫韩渐贵,二人情契都不移。
韩无骄矜孟无腼,直以道义为己知。
我今与子亦似此,子亦不愧前人为。 -
三春却是暮秋天,逸少临文写现前。
上巳若还如印板,至今何不永和年?逸少临文总是愁,暮春写得如清秋。
少年太子无伤感,却把奇文一笔勾。 -
春又晚。
风劲落红如剪。
睡起绣床飞絮满。
日长门半掩。
不管离肠欲断。
听尽梁间双燕。
试上小楼还不见。
楼前芳草远。 -
五洞深沈,九峰回抱,望中云汉相侵。
暮春天气,宫殿翠烟深。
一片山光澹净,溪月上、碧水浮金。
琼楼杪,仙人度曲,空外响虚音。 -
五洞深沈,九峰回抱,望中云汉相侵。
暮春天气,宫殿翠烟深。
一片山光澹净,溪月上、碧水浮金。
琼楼杪,仙人度曲,空外响虚音。 -
几许暮春清思,未知芍药,先拟荼蘼。
老却东风,春去不与人期。
似情多、何曾荀倩,便梦断、不为崔徽。
且衔杯。 -
沈水香销梦半醒。
斜阳恰照竹间亭,戏临小草书团扇,自拣残花插净瓶。
莺宛转,燕丁宁。
晴波不动晚山青。
玉人只怨春归去,不道槐云绿满庭。