关于写史的诗词(1004首)
-
桃李眩春昼,松柏傲霜时。
春妍不必皆是,晚秀未为非。
画斧河边瘴雾,叱驭关前险阻,马竭复人疲。
胡不效侪等,趣取好官为。 -
塞垣秋草。
又报平安好。
尊俎上,英雄表。
金汤生气象,珠玉霏谭笑。 -
韦子凝而密,任生直且狂。
可怜元福庆,也学坐凝床。 -
御史非常任,参军不久居。
待君迁转后,此职还到余。 -
长史画神独感神,高步区中无两人。
雅而逸,高且真,形生虚无忽可亲。
降魔大戟缩在手,倚天长剑横诸绅。 -
独负高世资,冥冥寄浮俗。
卞子去不归,何人辩荆玉。
鬻舂意不浅,污迹身岂辱。
鸾铩乐迍邅,虬蟠甘窘束。
五噫谲且正,可以见心曲。 -
田氏门下客,冯公众中贱。
一朝市义还,百代名独擅。
始知下客不可轻,能使主人功业成。
借问高车与珠履,何如卑贱一书生。 -
独负高世资,冥冥寄浮俗。
卞子去不归,何人辩荆玉。
鬻舂意不浅,污迹身岂辱。
鸾铩乐迍邅,虬蟠甘窘束。
五噫谲且正,可以见心曲。 -
年老心闲无外事,麻衣草座亦容身。
相逢尽道休官好,林下何曾见一人。 -
野麋蒙象暂如犀,心不惊鸥角骇鸡。
一路好山无伴看,断肠烟景寄猿啼。 -
野麋蒙象暂如犀,心不惊鸥角骇鸡。
一路好山无伴看,断肠烟景寄猿啼。 -
多年襆被玉山岑,鬓雪欺人忽满簪。
驽马虽然贪短豆,野麋终是忆长林。
鲈鱼未得乘归兴,鸥鸟惟应信此心。
见说新桥好风景,会须乘月濯烦襟。 -
圣德招贤远近知,曹公心计却成欺。
陈韩昔日尝投楚,岂是当归召得伊。 -
东观婆娑树,曾怜甲坼时。
繁英共攀折,芳岁几推移。
往事皆陈迹,清香亦暗衰。
相看宜自喜,双鬓合垂丝。 -
宠饯西门外,双旌出汉陵。
未辞金殿日,已梦雪山灯。
地远终峰尽,天寒朔气凝。
新年行已到,旧典听难胜。 -
地灵蒸水暖,天气待宸游。
岳拱莲花秀,峰高玉蕊秋。
朝元雕翠阁,乞巧绣琼楼。
碧海供骊岭,黄金络马头。 -
翰苑何时休嫁女,文昌早晚罢生儿。
上林新桂年年发,不许平人折一枝。 -
苻坚举国出西秦,东晋危如累卵晨。
谁料此山诸草木,尽能排难化为人。 -
策马行行到豫州,祖生寂寞水空流。
当时更有三年寿,石勒寻为关下囚。 -
徒向濡须欲受降,英雄才略独无双。
天心不与金陵便,高步何由得渡江。