关于关塞的诗词(164首)
-
伊昔黄花酒,如今白发翁。
追欢筋力异,望远岁时同。
弟妹悲歌里,朝廷醉眼中。
兵戈与关塞,此日意无穷。 -
大雅何寥阔,斯人尚典刑。
交期余潦倒,材力尔精灵。
二子声同日,诸生困一经。
文章开穾奥,迁擢润朝廷。 -
匹马行将久,征途去转难。
不知边地别,只讶客衣单。
溪冷泉声苦,山空木叶干。
莫言关塞极,云雪尚漫漫。 -
邮亭一回望,风尘千里昏。
青袍异春草,白马即吴门。 -
重叹梅花落,非关塞笛悲。
论文叨接萼,末曲愧吹篪。
枝逐清风动,香因白雪知。
陶钧敷左悌,更赋邵公诗。 -
衡门无事闭苍苔,篱下萧疏野菊开。
半夜秋风江色动,满山寒叶雨声来。
雁飞关塞霜初落,书寄乡闾人未回。
独坐高窗此时节,一弹瑶瑟自成哀。 -
不见故人十年馀,不道故人无素书。
愿逢颜色关塞远,岂意出守江城居。
外江三峡且相接,斗酒新诗终日疏。 -
百川日东流,客去亦不息。
我生苦漂荡,何时有终极。
赞公释门老,放逐来上国。
还为世尘婴,颇带憔悴色。 -
夜风昼不止,天理何可常。
正当春木荣,摆磨枝叶伤。
东皇务长养,乃值此物狂。
曷不诉於帝,斥之出远方。 -
愁人更堪秋日,长似岁难度。
相携去、晼晚登高,高极正犯愁处。
常是恨、古人无计,看今人痴绝如许。
但东篱半醉,残灯自修菊谱。 -
海山昏,寒云欲下,低低压吹帽。
平沙浩浩。
想关塞无烟,时动衰草。
苏郎卧处愁难扫。 -
天顾坤维,持橐秉旄,屈公此行。
正地雷观象,一阳将复,天星验数,五福初临。
汉指才宣,蜀民相贺,百万耄倪犹更生。
先声布,便胆寒西贼,关塞无尘。 -
额扣龙墀苦。
对南宫、春风侍女,掉头不顾。
烽火连营家万里,漠漠黄沙吹雾。
莽关塞、白狼玄兔。 -
良宵相对一灯青。
相思写砑绫。
去时情泪滴红冰。
西风吹涕零。
愁宛转,意飞腾。
晴窗穿纸蝇。
梦知关塞不堪行。
忆君犹问程。 -
四弦续续。
山水依然关塞足。
天上新声。
谪堕人间得自名。
清歌宛转。
弹向指间依旧见。
满眼春风。
不觉黄梅细雨中。 -
指荣河峻岳,锁胡尘、几经秋。
叹故苑花空,春游梦冷,万斛堆愁。
簪缨散、关塞阻,恨难寻杏馆觅瓜畴。
凄惨年来岁往,断鸿去燕悠悠。 -
玉垒尊罍,清秋关塞,正宜催唤香醪。
凉风吹帽,横槊试登高。
想见征西旧事,龙山会、宾主俱豪。
来群雁,凉生画角,红叶聚亭皋。 -
不须行借问,为尔话闽中。
海岛阴晴日,江帆来去风。
道游玄度宅,身寄朗陵公。
此别何伤远,如今关塞通。 -
穷秋朔风起,沧海愁阴涨。
虏骑掠河南,汉兵屯灞上。
羽书惊沙漠,刁斗喧亭障。
关塞何苍茫,遥烽递相望。 -
禁钟声尽见栖禽,关塞迢迢故国心。
无限春愁莫相问,落花流水洞房深。